Het is niet waar, of tóch wel; Uiteraard neem je deel aan het Koningsschieten met maar één doel: Het laatste stukje hout van de koningsvogel naar beneden schieten en vervolgens een jaar lang – behangen met de zilveren gedenkschilden op de koningsmantel – het centrum van het Soester Gilde zijn. Maar toch, nagenietend van de schrik, de vreugde en aandacht van de afgelopen uren, klinkt zo rond de klok van 19.30 uur in de verte de inmiddels vertrouwde muziek van het Gildekorps. Je bent de nieuwe Gildekoning(in).
De vele felicitaties zullen je op diverse manieren bereiken. Er schiet van alles door je heen en je beseft waarschijnlijk nog niet helemaal wat er is gebeurd en nog gaat gebeuren. Dit is wat we van de vele koningen gehoord hebben, maar wellicht is de gelukkige dit jaar wel een “oude bekende”.
Het bestuur begeleidt het koningspaar en hun hofhouding van hun huiskamer naar de straat, die meestal al door buurtbewoners rijkelijk is versierd. De bijzonder goed onderhouden tuin van de nieuwe Gildekoning(in) springt direct in het oog. Logisch, want ieder opportunistisch Gildelid controleert op zondag, vóór vertrek naar de kerk, nog even of de tuin wel door kan gaan voor ‘paleistuin’.
Nadat een uitgelaten korps haar beste noten heeft laten horen en haar mooiste vendelslagen heeft laten zien, wordt zij meestal wel door de Koning(in) uitgenodigd voor een drankje in de paleistuin.
Daarna begeeft iedereen zich naar de feesttent om daar vanaf 20.30 uur te genieten van een avond vol met Hollandse hits.
