Het is niet waar, of tóch wel; Uiteraard neem je deel aan het Vogel- schieten met maar één doel: Het laatste stukje hout van de Vogel naar beneden schieten en vervolgens een jaar lang - behangen met de zilve- ren gedenkschilden op de koningsmantel - het centrum van het Soester Gilde zijn. Maar toch, nagenietend van de schrik, de vreugde en aan- dacht van afgelopen uren, klinkt in de verte de inmiddels vertrouwde muziek van het gildekorps. Je bent de nieuwe gildekoning(in).
De vele felicitaties zullen je op diverse manieren bereiken. Er schiet van alles door je heen en je beseft waarschijnlijk nog niet helemaal wat er is gebeurd en nog gaat gebeuren.
Het bestuur begeleidt het koningspaar en hun hofhouding van hun huiskamer naar de straat, die meestal al door buurtbewoners rijkelijk is versierd. De bijzonder goed onderhouden tuin van de nieuwe gildekoning(in) springt direct in het oog. Logisch, want ieder opportunistisch gildelid controleert op zondag, vóór vertrek naar de kerk, nog even of de tuin wel door kan gaan voor ‘kasteeltuin’.
Nadat een uitgelaten korps haar beste noten heeft laten horen en haar mooiste vendelslagen heeft laten zien, wordt zij door de Koning(in) uitgenodigd voor een drankje. Daarna begeeft iedereen zich naar de feest- tent om daar te genieten van de avond vol met Hollandse hits.